Modlitwa ludzi w podeszłym wieku.

Nasza koleżanka Janina Świderska ze swoich podróży i konferencji przywiozła dla nas taką oto modlitwę:

Panie, Ty wiesz najlepiej, jak trudno jest mi pogodzić się z faktem, że z dnia na dzień starzeję się i pewnego dnia będę starym człowiekiem. Zechciej uchronić mnie od przeświadczenia, że przy każdej okazji i na każdy temat muszę mieć coś do powiedzenia. Uwolnij mnie od mojej wielkiej słabości, abym nie chciał zawsze porządkować spraw innych ludzi. Naucz mnie, abym spiesząc drugim z pomącą był rozważny, a nie przemądrzały, abym nie chciał być w stosunku do nich władczy.

Chciałbym spożytkować moje doświadczenie i mądrość, ale Ty wiesz Panie, że nie chciałbym z tego powodu utracić ostatnich przyjaciół.

Uwolnij mój umysł od nieustannego wnikania w szczegóły i dodaj mi skrzydeł, abym w lot przechodził do sedna sprawy.

Naucz mnie milczeć o stale nasilających się niedomaganiach i chorobach, chociaż pragnienie mówienia o nich jest we mnie z roku na rok większe. Naucz mnie także, abym cierpliwie wysłuchiwał opowieści o cudzym cierpieniu.

Nie śmiem Cię prosić o lepszą pamięć, ale proszę o większą pokorę i mniej niezachwianą pewność, gdy moje wspomnienia wydają się sprzeczne ze wspomnieniami innych. Użycz mi choć odrobinę poczucia, że czasem mogę się mylić.

Pomóż mi zachować miły sposób bycia w każdej sytuacji i wobec wszystkich ludzi, choć z niektórymi trudno mi doprawdy wytrzymać.

Wiem, że nie jestem święty. Nie chcę też uchodzić za starego zrzędę. Daj mi zdolność odkrywania dobrego, gdzie może nikt nigdy go nie oczekiwał i daj zdolność odkrywania zalet w innych ludziach. Daj mi Panie łaskę mówienia o tym.

Moja twarz pokryła się zmarszczkami, włosy posiwiały mi. Nie chcę się skarżyć, ale Tobie mogę to powiedzieć: boję się starości. Czuję się tak, jakbym musiał się już żegnać, nie mogę zatrzymać życia i muszę uznać, że z dnia na dzień tracę siły i urodę. Byłem taki dumny, że potrafiłem dotrzymać kroku ludziom młodym, teraz jednak czuję, że nie jestem do tego zdolny, ośmieszyłbym się. Ty jednak powiedziałeś: ”Ci, co zaufali Panu, odzyskają siły, otrzymają skrzydła jak orły.”

Daj memu sercu siłę, bym przyjmował życie tak, jak Ty tego chcesz. Nie w poczuciu ograniczenia i bez żalu, nie w nastroju wieczoru i nie jako odchodzący, ale wdzięczny
i gotowy na wszystko, do czego mnie Panie jeszcze powołasz.

                                            Dlatego proszę, daj memu sercu wielką siłę.
                                                                                                  Amen.